АДАСҚАННЫҢ АЙЫБЫ ЖОҚ, ҚАЙТЫП ҮЙІРІН ТАПҚАН СОҢ
Кеңес одағы ыдырап, еліміз тәуелсіз ел болғалы 30 жылдан асты. Тәуелсіздіктің алғашқы жылдарында елімізде дағдарыс орын алып, халқымыздың қиын жылдарды бастан өткізгені белгілі. Сол қиын жылдарда елдің руханияты да сынға түсіп жатты. 70 жыл құдайсыз өмірден шаршаған халық түп санасында жатқан, ата-бабасы ұстанған Алланың хақ дініне қауышуды аңсады. Сөйтіп елімізден шет елдерге барып діни білім алғысы келетін азаматтардың көші басталды. Арада жылдар өтіп, әлгі азаматтар елге оралғанда, өмір ағысы басқаша өрбігеніне халық куә болды.
Тәуелсіз елімізде әртүрлі ағымдар жаңбырдан кейінгі саңырауқұлақтай қаптай бастады. Кім тура жолда, кім адасып жүр деген сұрақтар ортаға шықты. Егемен еліміздің тұрақтылығы мен бейбітшілігіне қауіп төндірген ағымдардың бірі тәкфиризм ағымы болды. Мақаламызды осы ағымның белсенді мүшесі болған бір азаматтың әңгімесімен жалғастырайық. Ол азамат төрт жасында әкесінен айрылады. Он жасынан бастап анасы мен екі қарындасына көмектесуді қалап қоғамдық жұмыстарға араласа бастайды. Сөйтіп, мектептегі оқуы да жайына қалады. Жастайынан әкесінен айрылып, анасының бір жағына шығып, өмірдің тауқыметімен ерте кездесті. Жас бала сол кездегі ортаның ішінде қайнап өсті. Ұрлық пен қорлықты, төбелес пен тәртіпсіздіктердің бел ортасында жүрді. Сөйтіп жүргенде тәкфиризм жамағатының құрығына ілінеді. Нәтижесінде туған анасын кәпірге шығарып, тамағын жеуден бас тартып, бүкіл туған-туыстарымен ара-қатынасын үзеді. Өзінің алтыннан да қымбат жастық шағын сол ағымның идеологиясына арнайды. Өзгелерге сол ағымның ұстанымдары мен қағидаларын үгіттеп, қабылдатқызуға тырысады. Өзіне қарсы пікір айтып, насихатын қабылдамағандардың барлығын күпірлікпен айыптап, олардың малдарына қиянат жасауды күнә деп санамайтын халге жетеді. Қасына өзі секілді тәкфиризммен уланған азаматтарды жинап, өзі солардың жетекшісі ретінде тағайындалып, қоғамда ауқымды жұмыстар жасауға талпынады. Бұлардың қимылдары қоралы қойға шапқан аш қасқырлардың тобыры секілді еді.
Такфиризм ағымын ұстанушылардың қоғамға берген зардабын айтпағанда, әуелі олар өздерінің өмірлерін ойрандап жатты. Арада жылдар өткенде сол азаматтардың кейбіреулері өздерінің ұстанған бағыттарының қате екендігіне көздері жете бастайды. Сөйтіп әлгі азаматымыз да өз-өзінен есеп ала бастаған. Ойлап қараса өзінің мұсылман немесе банды екендігін ажырату мүмкін еместей. Есін жиып айналасына қарағанда бүкіл туыстары мен жақындарынан айрылғанын, жапан далада жалғыз қалғанын көреді.
Мемлекетіміз тәуелсіздіктің алғашқы жылдарындағы дағдарыстарды еңсеріп, етек-жеңін жинай бастағанда жат ағымдардың да жұмыстарына тосқауыл қойылып, асыл дініміз ислам дәстүрлі бағытта насихаттала бастады. Жат ағымның жетегінде кеткен бауырымыз да өз қателігін түсініп, тәубесіне келеді. Жақындарымен үзілген байланысын қайта жалғап, саналы адам, сапалы мұсылман болу үшін арнайы мамандардан тәлім алу жолына түседі. Осы орайда халқымыздың «адасқанның айыбы жоқ, қайтып үйірін тапқан соң» деген мәтелі бекер айтылмағандығын анық көруге болады.
Абай Құнанбайұлы мешітінің
ұстазы Қалибек Біржан
Жарияланған мақалалар мен шет елдік сайттардан алынған аудармалардың авторлық құқығы Azan.kz сайтына тиесілі.
 Предыдущий |
Следующий |
| САХАБАЛАР ОРАЗАСЫ | САХАБАЛАРДЫҢ ҚҰРАНҒА МАХАББАТЫ |
Қызықты тақырыптар
Намаз уақыттары 
